La lice et sa compagne

En zou, dan tan lotrefwa, (an palan pa respé)
Ti ana enn fémel koson. Zot konè koma la viand koson i bon!
Sa koson ti fin fè zami ek enn fémel li sien ki ti penn gro vant.
Li sien la y di koson en zou: «Mèo pros pou met ba.
Si ou plè, mon ser, prêt mwa ou pak dé twa zou,
Pou mwa met mon piti.» Koson i di: «Ek plézi, mon ser.
Li sien i vini, i met ba. Son piti i grosi, i vin for,
I kèon mòdé, zap zapé tou la zouné, mòd pti koson.
Kan koson i war sa, sa fin annouyan li;
I di Maman li sien: «Mon sè, aprézan ou piti i fò, ou kapab alé.»
Alé? Ki sa ki di ou sa? Ek ki ou kozé, koson?
Ek mwa mem? Mo pa kwa sa.» Koson iç di:
«Mé pak la pa pa pou ou sa, pou mwa.
Sa koma di ou bat pè ou pran son rob.» Li sien i réponn:
«Mo fou pa mal! Si to kwa pak pou twa, vin met mwa déò,
Nou a wa ki sa na rézon…»
Koma i di sa, i komans grongné: Hwanan an!
I met tot son lé dan déò. Ala koson ki tayé!
Mé li sien ek tou son bann piti, i bat li, i fè li resté.
Zotmòdé mòdé li ziska i mò.

[Parey sa konter noa ki di:
Baton pa tap pli fò ki sab
Tou doumoun i koné bon kè krab
Ki anpes li gangn la tet.)